Soldiers Ludzie Honoru

OPIS GRY - MOJA RECENZJA SOLDIERS: LUDZIE HONORU:.



Soldiers: Heroes of World War II - to tytuł gry, która mnie urzekła od pierwszego zagrania. Moja przygoda z SHoWWII zaczęła się, gdy dowiedziałem się, że jest robiona gra w klimacie, który lubię najbardziej, czyli w klimacie II wojny światowej. Postanowiłem ściągnąć demo i... wtedy się zaczęło, te odliczanie dni do premiery, te okropne oczekiwanie. Ale po kolei...



           Dla niewtajemniczonych, jest to gra strategiczna rozgrywana w czasie rzeczywistym, jednak nie jest to RTS, do jakiego zostaliśmy przyzwyczajeni. Nie budujemy tu bazy, nie tworzymy jednostek. Grę można porównać do sławnych Commandosów, dostajemy kilku żołnierzy i tylko nimi przechodzimy misje. Co to oznacza? Ano oznacza to tyle, że aby wykonać powierzoną nam misję, musimy ją najpierw sprytnie zaplanować.

           Do gry został wprowadzony unikalny system sterowania o nazwie „Direct control”. Polega on, na wcieleniu się w konkretną jednostkę i sterowanie nią za pomocą kursorów, tak jak w zwykłej zręczniościówce. Taki typ sterowania jest bardzo przydatny, gdy za pomocą jednego czołgu musimy wykonać powierzone nam zadanie.

           Powiedzmy parę słów o misjach. W grze mamy do przejścia cztery kampanie: rosyjską, brytyjską, amerykańską i niemiecką. W każdej z kampanii sterujemy grupką ludzi, którzy zostali nam przydzieleni do pierwszej misji. Oznacza to, że każda z misji jest powiązana ze sobą i każda kampania opowiada o działaniach grupy żołnierzy, której został przydzielony konkretny cel. Na przykład, kampania rosyjska polega na odbiciu katiuszy, skradzionej przez Niemców.

           W grze są dostępne również misje dodatkowe, niepowiązane ze sobą. Dostarczają dość sporo wrażeń. Ciekawą misją jest bitwa czołgów. Mamy do dyspozycji kilka czołgów i musimy odpierać ataki niemieckich tanków.

           Przyjrzyjmy się teraz jednostkom. Każda ze stron ma ich naprawdę dużo. Mamy do dyspozycji takie „cacka” jak na przykład niemiecki Tygrys, rosyjski T-34 i amerykański Sherman. Wymieniłem tu tylko największe czołgi, ale w SHoWWII jest cały wachlarz lżejszych czołgów, wykorzystywanych w działaniach wojennych w czasie II wojny. Oprócz czołgów do dyspozycji mamy również wozy transportowe, motocykle, jeepy, w jednej z misji możemy popływać łodzią z torpedami na pokładzie. Jest tego bardzo dużo, każdy maniak wojskowości będzie się czuł jak w niebie.

           Sprawa ma się podobnie, jeśli chodzi o broń wykorzystywaną przez naszych żołnierzy. Każda ze stron walczących ma swoje bronie. Od noży, po przez granaty, pistolety i karabiny, a na wyrzutniach rakiet kończąc. Czasami, gdy dana misja wymaga od nas zniszczenia działa, czy innego mostu, mamy do dyspozycji materiały wybuchowe. Duży plus dla autorów gry należy się za możliwość przeszukiwania ciał zabitych żołnierzy, ale to nie wszystko, jeśli danemu żołnierzowi nie mieści się już w „kieszeni”, możemy składować ekwipunek np. w czołgu bądź w ciężarówce. W ekwipunku możemy spotkać również zapałki, które mogą się okazać zabójcze dla przeciwnika. Oto przykład: wśród różnego rodzaju skrzyń, drzew i zarośli stoi grupka żołnierzy niemieckich. Zamiast niepotrzebnie narażać własnych wojaków, możemy się zakraść i podpalić zarośla... Każdą misję możemy przejść na wiele sposobów.

           Przeanalizujmy teraz grafikę. Co tu dużo mówić, jest po prostu wspaniała. Każda jednostka jest niezwykle dopracowana, posiada najdrobniejsze szczegóły. To samo tyczy się elementów otoczenia, budynków. A teraz coś dla maniaków niszczenia wszystkiego. Każda część mapy może być całkowicie lub częściowo zniszczona. Co to oznacza? Oznacza to np., że możemy czołgiem przejechać przez środek budynku, niszcząc go doszczętnie, drzewo możemy urwać z korzeniami, a pociski zostawiają leje. Wybuchy są także niczego sobie. Ogólnie, oprawa graficzna robi niesamowite wrażenie. Nie zauważyłem w niej żadnych błędów czy niedopracowań.

           Dźwięki w grze to „miód na uszy”, eksplozje, wystrzały, silnik czołgu, dźwięk gąsienic, odgłosy żołnierzy, nie można się do niczego przyczepić. Jedyna rzecz, jaka mi nie odpowiada w oprawie dźwiękowej to niestety muzyka, o ile w menu głównym jest bardzo klimatyczna, o tyle w czasie gry muzyka się zapętla i jest strasznie nużąca.

           Skoro jesteśmy już przy wadach gry, to należy o nich wspomnieć. Sztuczna inteligencja przeciwnika jest dobra, jednak zdarzają się takie „kwiatki” jak pędzący niemieccy żołnierze pod prowadzony przeze mnie czołg. Można powiedzieć: kamikaze. Jest to chyba jedyna poważna wada gry.

           Niektórzy twierdzą (uważają to za wadę), że gra ma za wysoki poziom trudności, dla mnie jest to nieprawda. Do każdej misji możemy wybrać jeden z trzech poziomów trudności: łatwy, normalny i trudny. Prawda jest taka, że na poziomie „łatwy” możemy przejść misję sterując jednym żołnierzem w trybie „direct control” niczym Rambo. Na poziomie normalnym jest już to prawie niemożliwe, należy zaplanować całą akcję. A więc, każdy dobiera sobie poziom według własnych potrzeb i umiejętności.

           Podsumowując, jeśli lubisz strategie, w których wykonujemy akcje mając do dyspozycji kilku żołnierzy, jeśli lubisz oglądać doskonałą grafikę pokazującą najdrobniejsze szczegóły, jeśli kochasz planować i niszczyć zarazem, jest to gra niewątpliwie dla ciebie. Z czystym sumieniem polecam.



Moja ocena
Grywalność:4,5/5    
Oprawa dźwiękowa4/5    
Grafika3,5/5    
Ogółem4/5